فیلم Mother, Couch، یه فیلمه که اگه بخوام برات خلاصه‌ش کنم، باید بگم با یه داستان خیلی عجیب و غریب طرفیم! تصور کن، یه مادر پیر که دیگه از سن و سالش گذشته، وسط یه فروشگاه مبل، یهو تصمیم می‌گیره بشینه رو یه کاناپه و دیگه بلند نشه! همین یه حرکت ساده، باعث میشه سه تا بچه قد و نیم قدش که هر کدوم یه جور مشکل دارن، دور هم جمع شن و همه‌شون با صاحبای فروشگاه، وارد یه ماجرای عجیب و غریب و به قول خودشون "ذهن‌-خراب‌کن" خودشناسی بشن. راستش خلاصه‌ش که خیلی باحاله، نه؟ ولی خب، انگار خود فیلم یه کم نظرات رو دو دسته کرده. بعضی منتقدها خیلی خوششون نیومده و میگن فیلم یه جورایی سردرگم و گیج‌کننده‌ست. امتیازش تو سایتای خارجی خیلی بالا پایین داره، مثلا یه جا خوندم حدود ۴۰ درصد نظرات مثبته. ولی خب، همیشه که همه‌چی به نظر منتقدها نیست، مگه نه؟ شاید یه فیلمی که منتقدها زیاد تحویلش نگرفتن، واسه ما عشق‌فیلما خیلی جذاب باشه. از بازیگرای فیلم نگم برات! یه عالمه اسم آشنا توش هست. ایوان مک‌گرگور خودمون که تو جنگ ستارگان و مولن روژ و اینا بازی کرده، ریس ایفانز هم هست که اونم کلی فیلم خفن بازی کرده، تیلور راسل هم که جدیدا خیلی داره اسم در میکنه. لارا فلین بویل هم که یه زمانی خیلی معروف بود، لیک بل و اف. موری آبراهام و الن برستین هم هستن. یعنی یه جور جشنواره‌ی بازیگرای خوب راه انداختن! کارگردان و نویسنده‌ی فیلم یه آقاییه به اسم نیکلاس لارسون، که انگار این اولین فیلم بلندشه. داستان فیلم رو هم از یه رمان سوئدی به اسم "ماما ای صوفا" برداشتن. جالبه که خود کارگردان میگه فیلم خیلی با کتاب فرق داره و آزادانه داستان رو تغییر داده. حتی لوکیشن فیلم رو از سوئد آورده به آمریکا. میگه با اینکه فیلم تو آمریکا میگذره، هنوز یه حس و حال سوئدی داره. حالا این یعنی چی، دقیقا نمیدونم! شاید منظورش یه جور فضای خاص و آروم و شاید یه کم عجیب و غریب سوئدی باشه. فیلم تو جشنواره فیلم تورنتو اولین بار نمایش داده شده و بعدش تو یه جشنواره‌ی دیگه تو اسپانیا. تازگیا هم تو آمریکا اکران شده. ولی انگار خیلی توجه جلب نکرده، چون فروش گیشه اش خیلی کم بوده. البته شاید اصلا هدفشون فروش زیاد نبوده و بیشتر دنبال یه فیلم هنری و خاص بودن. در کل، به نظر میاد Mother, Couch یه فیلم خیلی متفاوت و عجیبه. همون خلاصه‌ش نشون میده که با یه فیلم کلیشه‌ای طرف نیستیم. حالا اینکه این تفاوت به نفع فیلم شده یا ضررش، باید خودمون ببینیم و قضاوت کنیم. ولی من شخصا خیلی کنجکاو شدم که این فیلم رو ببینم. یه فیلم که مادر روش یه کاناپه بشینه و قیام کنه، حتما یه چیزی توش هست که آدم رو جذب کنه، مگه نه؟ 😉